ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ

ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΝΤΙΟΥ

Η περιοδοντική νόσος είναι φλεγμονώδης νόσος του στόματος που αφορά τους περιοδοντικούς ιστούς, δηλαδή τους ιστούς που στηρίζουν το δόντι στη γνάθο. Η μολυσματική αυτή νόσος επηρεάζει τα ούλα και το οστό που στηρίζει τα δόντα στη γνάθο, είναι ασυμπτωματική ή παρουσιάζεται με ήπια συμπτωματολογία και αν αφεθεί αθεράπευτη μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε απώλεια δοντιών. Αποτελεί ουσιαστικά την κυριότερη αιτία απώλειας δοντιών στους ενήλικες και προσβάλλει ένα μεγάλο ποσοστό ατόμων σε κάποια χρονική περίοδο της ζωής τους.

ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΥΡΙΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΠΕΡΙΟΔΟΝΤΙΚΗΣ ΝΟΣΟΥ;

ΟΥΛΙΤΙΔΑ

Η ουλίτιδα είναι επιφανειακή φλεγμονή των ούλων, προκαλείται απο μικροβιακά ερεθίσματα και αποτελεί αρχική μορφή της νόσου. Εαν η ουλίτιδα δεν θεραπευτεί μπορεί σε αρκετές περιπτώσεις να εξελιχθεί σε περιοδοντίτιδα.

ΠΕΡΙΟΔΟΝΤΙΤΙΔΑ

Στην περιοδοντίτιδα η φλεγμονή επεκτείνεται βαθύτερα προκαλώντας σταδιακή καταστροφή των ιστών που συγκρατούν τα δόντια. Τα ούλα αποκολλώνται από τα δόντια και σχηματίζουν θυλάκους (χώρους μεταξύ δοντιών και ούλων) που στη συνέχεια επιμολύνονται. Με την εξέλιξη της νόσου οι θύλακοι σταδιακά βαθαίνουν, το περιβάλλον ευνοεί την ανάπτυξη αποικιών μικροβίων (biofilms) που με την σειρά τους προκαλούν μεγαλύτερη οστική καταστροφή. Ο φαύλος αυτός κύκλος συνεχίζεται, με υφέσεις και εξάρσεις, οδηγώντας στην σταδιακή μείωση στήριξης και λειτουργικότητας των δοντιών και σε κάποιες περιπτώσεις στην απώλεια τους. Kύρια αιτία πρόκλησης της περιοδοντικής νόσου είναι η οδοντική μικροβιακή πλάκα, μια κολλώδης άχρωμη μεμβράνη που δημιουργείται συνεχώς στα δόντια. Παρόλα αυτά, υπάρχουν παράγοντες που μπορούν να τροποποιήσουν την άμυνα του οργανισμού και να επηρεάσουν την υγεία των ούλων (παράγοντες κινδύνου).

  • Κάπνισμα
    Το κάπνισμα αποτελεί ένα από τους πιο σημαντικούς παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη και εξέλιξη της περιοδοντικής νόσου. Έχει παρατηρηθεί ότι η περιοδοντίτιδα είναι πιο συχνή, σοβαρότερης μορφής και εξελίσσεται ταχύτερα σε ανθρώπους που καπνίζουν σε σύγκριση με μη καπνιστές. Οι καπνιστές σχηματίζουν ευκολότερα πλάκα και τρυγία ενώ η άμυνα των ούλων των ασθενών αυτών γίνεται ασθενέστερη εξαιτίας των χημικών ουσιών (πίσσα - νικοτίνη), που βρίσκονται στον καπνό. Παράλληλα το κάπνισμα επιβραδύνει την επούλωση των ούλων μειώνοντας την αποτελεσματικότητα θεραπείας των καπνιστών σε σχέση με τους μη-καπνιστές. Η διακοπή ή ακόμη και η μείωση του καπνίσματος βελτιώνει το αποτέλεσμα της θεραπείας.

  • Γονιδιακή Προδιάθεση
    Η κληρονομικότητα παίζει επίσης σημαντικό ρόλο. Έχει αποδειχτεί ότι κάποιες επιθετικές μορφές περιοδοντικής νόσου σχετίζονται με γονίδια. Μέχρι και το 30% του πληθυσμού (βάσει ερευνών σε αναπτυγμένες χώρες του εξωτερικού) μπορεί να έχει γονιδιακή προδιάθεση για ανάπτυξη περιοδοντικής νόσου. Παρόλο που κάποιοι άνθρωποι εφαρμόζουν καλή στοματική υγιεινή μπορεί να είναι μέχρι και 6 φορές πιο επιρρεπείς στην ανάπτυξη νόσου. Αν λοιπόν οι γονείς μας έχασαν τα δόντια τους λόγω περιοδοντικής νόσου θα πρέπει να προσέχουμε ακόμη περισσότερο τα ούλα και τα δόντια μας.

  • Εγκυμοσύνη-Εφηβεία
    Κατά τις περιόδους που παρατηρούνται ορμονικές αλλαγές όπως κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης ή της εφηβείας επηρεάζονται πολλοί ιστοί του σώματος μεταξύ των οποίων και τα ούλα. Οι διακυμάνσεις στα επίπεδα των γενετήσιων ορμονών στην γυναίκα κάνουν τα ούλα πιο ευαίσθητα και πιο επιρρεπή στη περιοδοντική νόσο.

  • Στρες-Άγχος
    Το άγχος είναι ένας ακόμα παράγοντας κινδύνου για ανάπτυξη περιοδοντικής νόσου. Μελέτες έχουν αποδείξει ότι το άγχος δυσκολεύει την προσπάθεια του οργανισμού να αντιμετωπίσει μολυσματικές ασθένειες όπως η περιοδοντική νόσος.

  • Σακχαρώδης διαβήτης
    Έχει παρατηρηθεί και αποδειχθεί ότι σε διαβητικούς ασθενείς και ιδιαίτερα σε μη ελεγχόμενους διαβητικούς ασθενείς η περιοδοντίτιδα είναι συχνότερη, αυξημένης βαρύτητας και ταχύτερης εξέλιξης συγκριτικά με μη διαβητικούς ασθενείς. Η περιοδοντίτιδα αποτελεί την συχνότερη επιπλοκή του σακχαρώδη διαβήτη στο στόμα. Οι διαβητικοί ασθενείς πολλές φορές παρουσιάζουν εντονότερη φλεγμονή, πολλαπλά αποστήματα στην περιοχή των ούλων, καθώς και πιο αργή επούλωση μετά την θεραπεία της περιοδοντικής νόσου.